dieta reklama internet zabawa hobby dzieci          dieta reklama internet zabawa hobby dzieci

niedziela, 26 lutego 2012

Bransoletka - krótki opis i historia


Bransoletka 
(fr. bracelet), staropol. manela

– kolista ozdoba noszona na nadgarstku, będąca jednym z elementów biżuterii osobistej. Bransoletki robione są ze skóry, tkanin, metalu, silikonu, a nawet szkła. Bransoletki mogą być ozdabiane elementami z drewna, kamienia lub muszlami. Bransoletki są również używane w celach terapeutycznych, czy też dla identyfikacji, np. bransoletki antyalergiczne, bransoletki identyfikacyjne w szpitalach.

 

 

Etymologia

Podobnie jak armille i bransolety, delikatniejsze od nich bransoletki noszone były już w czasach starożytnych, w najróżniejszych kulturach. Stropolskie słowo manela zostało wyparte przez zaczerpniętą z któregoś z europejskich języków bransoletę, najprawdopodobniej starofrancuskiego barcel, który z kolei zapożyczył ten termin z łaciny brachile.

 

 

Znaczenie kulturowe

W różnych kulturach noszenie bransoletek ma najróżniejsze konotacje znaczeniowe.
W starożytnym syryjskim sanktuarium maryjnym w Sydnaya, mnisi rozdają pątnikom białe nitki, które zawiązuje się na przegubie ręki. Mają być znakiem opieki Madonny nad wiernymi.
W Bułgarii istnieje tradycja nazywana Martenica. Bułgarzy obdarowują się wtedy czerwono-białymi włóczkowymi gałgankami (pomponik, wstążeczka, plecionka itp.), które nosi się przyczepione do ubrania, także do rękawów.
W kulturze Azabachów, andyjskich Indian z Salty w Argentynie bransoletki używane są jako amulety mające chronić przez złym okiem, hisz. mal de ojo.
W niektórych regionach Indii kobiety zamężne noszą bransoletki nazywane w języku hindi kangan (ang. bankle). Wykonuje się je ze złota, srebra, platyny, szkła, drewna, metali i plastiku. Kangan nie są elastyczne. Istnieją także kangan w formie armilli. Kangan niekiedy są również zakładane przez mężczyzn.
W slangu więziennym bransoletkami nazywane są kajdanki.

 

 

Rodzaje bransoletek

 

Bransoletki żelowe

Bransoletka żelowa fundacji Live Strong
Kolorowe paski z plastiku, których noszenie zapoczątkowała fundacjaamerykańskiego kolarza Lance Armstronga. U sportowca wykryto w 1996 raka jąder. Symbolem akcji fundacji Live Strong (Żyj Mocno) były żółte bransoletki, jako odwołanie do koloru koszulki kolarza. W popularyzację żelowych bransoletek w maju 2004 zaangażował się koncern Nike – tzw. Yellow Livestrong wristband.
Niski koszt produkcji gadżetu i niezwykła popularność, z jaką się spotkał, wpłynęła na jego użycie w wielu innych kampaniach na całym świecie (popularyzujących, informacyjnych oraz charytatywnych). Bransoletki żelowewstążeczek (ang. awareness ribbon). funkcjonowały i funkcjonują obok dobrze znanych
Bransoletki żelowe używane są również w szpitalach do identyfikowania niemowląt lub chorych (ang. baller id bands, wristbands lub baller bands).

 

 

Tennis bracelet

Typ biżuterii damskiej, w której drobne diamenty połączone są ze sobą w symetryczny szereg. Bransoletka ta bierze swą nazwę od wydarzenia, które miało miejsce podczas międzynarodowych mistrzostw USA w tenisie w roku 1987. Chris Evert, 18-krotna zwyciężczyni turniejów wielkoszlemowych, miała na ręce elegancką wysadzaną diamentami bransoletkę. W pewnym momencie bransoletka się rozerwała, co spowodowało przerwanie meczu i umożliwienie tenisistce zebranie rozsypanych diamentów. Od tego wydarzenia bransoletki tego typu stały się niezwykle popularne. Zaczęto nazywać je bransoletkami tenisowymi, ang. tennis bracelet. Tennis bracelets noszą między innymi Serena Williams oraz Gabriela Sabatini.

 

 

Charm bracelet

Typowa charm bracelet
Charm bracelet lub italian charm bracelet to typ biżuterii damskiej noszonej na nadgarstku. Do bransoletki tego typu przywieszone są wisiorki, niewielkie błyskotki symbolizujące ważne dla noszącego rzeczy, są to swego rodzaju talizmany. Przykładowymi talizmanami są samolot – życie pełne podróży i przygód, butelka dla dziecka – zdrowe dzieci, słoń – życie pełne wspaniałych wspomnień, torebka damska – życie w obfitości, gwiazda – twoje marzenia się spełnią, znaczek pocztowy – dobre wieści, itd..
W ostatnich latach italian charm bracelets stały się szczególnie popularne wśród młodzieży. Podczas gdy w tradycyjnych bransoletkach typu charm bracelet talizmany były luźno wiszącymi ozdobami, w italian charm bracelets poszczególne segmenty-talizmany są ze sobą dokładnie połączone, tworząc przylegający do skóry szereg blaszek lub metalowych elementów.

 

 

Slap bracelet

Slap bracelet lub snap bracelet to element taniej biżuterii popularnej w latach 80. i 90. XX wieku. Były to zakładane na nadgarstek giętkie paski z metalu, ozdobione kolorowym nadrukiem (np. cętki pantery, paski zebry). Pierwsze slap bracelet wyprodukowała amerykańska firma Main Street Toy Company z Simsbury w stanie Connecticut. Podróbki miały tendencje do pękania, stając się przyczyną zranień nadgarstków i palców dłoni. Z czasem tego typu bransoletki byłu wycofywane z handlu na terenie Stanów Zjednoczonych i Europy.

 

 

Bangles

Bransoletki tego typu to solidne okrągłe elementy damskiej biżuterii pochodzenia indyjskiego. W Indiach nazywane są kangan, po angielsku bangles. Są najczęściej wykonane z materiałów gładkich, jak szkło, metal czy malowane drewno. Niejednokrotnie ozdabiane są szlachetnymi kamieniami. Mieszkanki Indii noszą ich kilka lub kilkanaście jednocześnie. Wytwarzają one w ten sposób charakterystyczny dźwięk, porównywany do szumu wiatru.
Szklane bangles produkowane są w indyjskim mieście Ferozabad. Najsławniejsze pakistańskie bangles wytwarza się w Hajdarabadzie.

 

Bransoletki przyjaźni

 

Bransoletki z muliny
Bransoletki charakterystyczne dla kultury młodzieżowej. Ofiarowywane jako znak przyjaźni. Plecione z przędzy do haftowania muliny w najróżniejszych kolorach. Hafciarze zaawansowani w wytwarzaniu tego typu taniej biżuterii używają najróżniejszych wzorów i węzłów.
Zwyczaj noszenia zapożyczony został z kultury ludów Środkowej Ameryki. Stał się popularny na terenie Stanów Zjednoczonych w latach 70. XX wieku. Obecnie bransoletki z muliny noszone są przez nastolatków obu płci, spadkobierców ruchu hippisowskiego oraz sympatyków Rainbow Family. Bransoletki przyjaźni noszone są też przez serfistów.




Pieszczocha

Nazywana po angielsku spike band, to kawałek skóry nabity ćwiekami, który zakładają na nadgarstek osoby z kręgu kultury punkrockowej i heavymetalowej. W ostatnich latach uczestnikom imprez z tańcami pogo lub mosh pit zabrania się posiadania pieszczoch, które mogą być przyczyną zranienia partnerów.




Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter


niedziela, 19 lutego 2012

Pierścionek zaręczynowy


Pierścionek zaręczynowy 

– pierścionek, którym w dniu zaręczyn kandydat na męża obdarowuje swoją wybrankę.

Pierścionek zaręczynowy bardzo często ozdobiony jest białym kamieniem szlachetnym lub półszlachetnym, np. cyrkonią lub diamentem. Noszony na palcu serdecznym, oznacza zgodę kobiety go noszącej, na oświadczyny czyli zapowiada ślub owej właścicielki pierścionka z jego ofiarodawcą.
W Polsce noszony na prawej ręce, w Wielkiej Brytanii na lewej. W Skandynawii już od momentu zaręczyn kobieta nosi na lewej dłoni obrączkę, do której pan młody w trakcie ceremonii ślubnej dokłada drugą – identyczną. Z kolei w tradycji węgierskiej pierścionki zaręczynowe są rzadkością, zamiast niego kobieta otrzymuje obrączkę, którą do momentu ślubu nosi na lewej dłoni, po nim zaś przekłada na prawą.


Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

niedziela, 12 lutego 2012

Pierścień - co to właściwie jest


Pierścień 

– rodzaj biżuterii, ozdoba nakładana na palec, w kształcie obręczy. Robiony najczęściej ze szlachetnego metalu, z tzw. oczkiem czyli kamieniem ozdobnym.
Istnieją różne odmiany pierścieni: sygnet, obrączka ślubna, pierścionek zaręczynowy.
Pierścień ma również znaczenie symboliczne, np. Pierścień Rybaka oznacza następcę św. Piotra.







Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter

niedziela, 5 lutego 2012

Kolczyki - wiadomości wstępne


Kolczyk 

– niewielki, ozdobny przedmiot, część biżuterii noszona w uchu (najczęściej), brwi, brzuchu, wardze, języku, nosie, genitaliach. Zwykle stworzony z tytanu, stali chirurgicznej, srebra, złota, PTFE lub z bioplastu; spotyka się także artystycznie robione kolczyki kościane lub drewniane. Popularne są również kolczyki zrobione z rogu bawoła azjatyckiego – Bubalus bubalis – są odpowiednikiem ludzkich paznokci czy też włosów, zawierają keratynę, przez co ciało ludzkie je akceptuje i nie wytwarza nieprzyjemnego zapachu.





Ostatnio coraz częściej można się natknąć na tzw. "tunele" – kolczyki, które wkłada się do ucha robiąc w nim dziurę i rozciągając skórę tak, iż robi się okrągły, szeroki otwór. Tunele mogą mieć różną średnicę – od paru milimetrów po nawet kilkanaście centymetrów.

Kolczyki mogą być noszone przez kobiety i mężczyzn, ale aktualnie są najczęściej spotykane u kobiet. Plastikowe kolczyki z numerami identyfikującymi są używane także do oznakowywania zwierząt hodowlanych.
Kolczyki występowały i występują w wielu kulturach na całym świecie. W niektórych z nich nakazywane jest kolczykowanie nowonarodzonych dzieci płci żeńskiej. Jednak przełom XX i XXI przyniosły kolczykom renesans, rozszerzająca się moda na tzw. body piercing zmieniła dla wielu znaczenie kolczyka z ozdoby na poważny element stylu życia. Aktualnie widoczne jest tworzenie się subkultury ludzi posiadających kolczyki.






Sięgając do wczesnych początków rozpowszechniania się mody na kolczyki, można zauważyć jej zalążki już w starożytności. Wtedy jednak na taki luksus, kolczyków wykonanych ze złota lub srebra, mogli sobie pozwolić jedynie bogaci mieszkańcy i dlatego też były one oznaką przynależności do danej grupy społecznej. Dla mniej zamożnych obywateli pozostawały kolczyki wykonane z ptasiego pióra lub kości zwierzęcej.

Kariera tego rodzaju biżuterii rozpoczęła się od przekłuwania uszu. Dzisiaj kolczykowanie obejmuje wszystkie części ciała, poczynając od nosa po intymne części ciała. Do najpopularniejszych miejsc kolczykowania należą: uszy, nos, pępek, język, wargi i brwi.

Proces kolczykowania nie należy do procesów zbyt bolesnych. Czas gojenia przekłutych części ciała jest zróżnicowany: od 2–3 tygodni dla przekłuć niegłębokich, do 6–9 tygodni po poważniejsze przekłucia. Najlepiej podczas gojenia się miejsca przekłutego stosować sól fizjologiczną.


Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter